Elite Mannen historiek

1. Verenigde Staten Matteo Jorgenson 2. Noorwegen Jonas Abrahamsen 3. Zwitserland Stefan Küng 4. België Tiesj Benoot 5. België Dries De Bondt 6. Verenigd Koninkrijk Joshua Tarling 7. Italië Jonathan Milan 8. Denemarken Michael Valgren 9. Denemarken Mathias Jorgensen Norsgaard 10. Frankrijk Thomas Gachignard

Resultaten 2024

De Amerikaan Matteo Jorgenson heeft in Waregem voor het eerst in z’n carrière een voorjaarsklassieker gewonnen. Hij reed na een solo van 7 km naar de finish op de Verbindingsweg. Abrahamsen werd tweede, Küng derde.

Editie 2024
1. Verenigde Staten Matteo Jorgenson 2. Noorwegen Jonas Abrahamsen 3. Zwitserland Stefan Küng
Editie 2023
1. Frankrijk Christophe Laporte 2. Spanje Oier Lazkano 3. Verenigde Staten Neilson Powless
Editie 2022
1. Nederland Mathieu van der Poel 2. België Tiesj Benoot 3. Verenigd Koninkrijk Tom Pidcock
Editie 2021
1. Nederland Dylan van Baarle 2. Frankrijk Christophe Laporte 3. België Tim Merlier
Editie 2020

Geen wedstrijd

Editie 2019
1. Nederland Mathieu van der Poel 2. Frankrijk Anthony Turgis 3. Luxemburg Bob Jungels
Editie 2018
1. België Yves Lampaert 2. Nederland Mike Teunissen 3. België Sep Vanmarcke
Editie 2017
1. België Yves Lampaert 2. België Philippe Gilbert 3. Kazachstan Alexey Lutsenko
Editie 2016
1. België Jens Debusschere 2. Frankrijk Bryan Coquard 3. België Edward Theuns
Editie 2015
1. België Jelle Wallays 2. België Edward Theuns 3. Nederland Dylan van Baarle
Editie 2014
1. Nederland Niki Terpstra 2. Verenigde Staten Tyler Farrar 3. Slovenië Borut Bozic
Editie 2013
1. Italië Oscar Gatto 2. Slovenië Borut Bozic 3. Australië Mathew Hayman
Editie 2012
1. Nederland Niki Terpstra 2. Frankrijk Sylvain Chavanel 3. Nederland Koen De Kort
Editie 2011
1. België Nick Nuyens 2. Verenigd Koninkrijk Geraint Thomas 3. Verenigde Staten Tyler Farrar
Editie 2010
1. Denemarken Matti Breschel 2. België Björn Leukemans 3. Nederland Niki Terpstra
Editie 2009
1. België Kevin Van Impe 2. België Niko Eeckhout 3. België Tom Boonen
Editie 2008
1. Frankrijk Sylvain Chavanel 2. Nederland Steven De Jongh 3. België Niko Eeckhout
Editie 2007
1. België Tom Boonen 2. België Niko Eeckhout 3. Australië Stuart O'Grady
Editie 2006
1. België Frederik Veuchelen 2. Verenigd Koninkrijk Jeremy Hunt 3. Frankrijk Lloyd Mondory
Editie 2005
1. België Niko Eeckhout 2. Verenigd Koninkrijk Roger Hammond 3. Italië Gabriele Balducci
Editie 2004
1. België Ludovic Capelle 2. Estland Jaan Kirsipuu 3. Verenigd Koninkrijk Roger Hammond
Editie 2003
1. Australië Robbie McEwen 2. Australië Baden Cooke 3. Nederland Max van Heeswijk
Editie 2002
1. Australië Baden Cooke 2. Hongarije Laszlo Bodrogi 3. België Jo Planckaert
Editie 2001
1. België Niko Eeckhout 2. België Wilfried Peeters 3. Letland Arvis Piziks
Editie 2000
1. Nederland Tristan Hoffman 2. België Peter Van Petegem 3. Denemarken Lars Michaelsen
Editie 1999
1. België Johan Museeuw 2. België Michel Vanhaecke 3. België Chris Peers
Editie 1998
1. België Tom Steels 2. België Johan Capiot 3. België Andrei Tchmil
Editie 1997
1. België Andrei Tchmil 2. Frankrijk Ludovic Auger 3. België Hans De Clercq
Editie 1996
1. Nederland Tristan Hoffman 2. België Edwig Van Hooydonck 3. Zweden Brian Holm
Editie 1995
1. Nederland Jelle Nijdam 2. België Tom Steels 3. Italië Adriano Baffi
Editie 1994
1. België Carlo Bomans 2. België Marc Sergeant 3. België Ludwig Willems
Editie 1993
1. België Johan Museeuw 2. Italië Franco Ballerini 3. België Jo Planckaert
Editie 1992
1. Duitsland Olaf Ludwig 2. Nederland Mauro Zanoli 3. België Jean-Pierre Heynderickx
Editie 1991
1. België Eric Vanderaerden 2. Duitsland Uwe Raab 3. Duitsland Remig Stumpf
Editie 1990
1. België Edwig Van Hooydonck 2. Nederland Adrie van der Poel 3. België Marc Sergeant
Editie 1989
1. België Dirk De Wolf 2. Nederland Theo de Rooy 3. België Johan Museeuw
Editie 1988
1. Nederland John Thalen 2. België Fons De Wolf 3. Nederland Nico Verhoeven
Editie 1987
1. Nederland Jelle Nijdam 2. België Herman Frison 3. Ierland Sean Kelly
Editie 1986
1. België Eric Vanderaerden 2. Nederland Adrie van der Poel 3. Nederland Peter Stevenhaagen
Editie 1985
1. België Eddy Planckaert 2. België Eric Vanderaerden 3. België Jef Lieckens
Editie 1984
1. België Walter Planckaert 2. België Rudy Matthijs 3. België Marc Sergeant
Editie 1983
1. België Etienne De Wilde 2. Nederland Jan Raas 3. België Eric Vanderaerden
Editie 1982
1. Nederland Jan Raas 2. België Jean-Luc Vandenbroucke 3. België Eddy Vanhaerens
Editie 1981
1. België Frank Hoste 2. Nederland Cees Priem 3. België Gerrit Van Gestel
Editie 1980
1. Nederland Johan Van Der Meer 2. Nederland Jan Raas 3. België Guido Van Sweevelt
Editie 1979
1. België Gustaaf Vanroosbroeck 2. België Walter Planckaert 3. Nederland Jan Raas
Editie 1978
1. Nederland Adri Jos Schipper 2. België Frank Hoste 3. België Guido Van Sweevelt
Editie 1977
1. België Walter Planckaert 2. België Eric Leman 3. België Marc Demeyer
Editie 1976
1. België Willy Planckaert 2. België Marc Demeyer 3. België Walter Planckaert
Editie 1975
1. Nederland Cees Priem 2. Nederland Tino Tabak 3. België Roger Swerts
Editie 1974
1. België Louis Verreydt 2. België Ronald Dewitte 3. Nederland René Pijnen
Editie 1973
1. België Roger Loysch 2. België Joseph Abelshausen 3. België Freddy Maertens
Editie 1972
1. België Marc Demeyer 2. België Noël Van Tieghem 3. België Eddy Verstraeten
Editie 1970
1. België Daniel Van Ryckeghem 2. België Eric Leman 3. België Frans Verbeeck
Editie 1969
1. België Eric Leman 2. België Albert Van Vlierberghe 3. België Willy Van Neste
Editie 1968
1. België Walter Godefroot 2. België Willy Monty 3. België Bernard Vandekerckhove
Editie 1967
1. België Daniel Van Ryckeghem 2. België Georges Vandenberghe 3. België Jos Spruyt
Editie 1966
1. België Walter Godefroot 2. België Willy Bocklant 3. Nederland Peter Post
Editie 1965
1. België Alfons Hermans 2. België Julien Haelterman 3. België Roger De Breuker
Editie 1964
1. Nederland Piet Van Est 2. België Etienne Vercauteren 3. België Jos Dewit
Editie 1963
1. België Clément Roman 2. Duitsland Dieter Puschel 3. België Robert Seneca
Editie 1962
1. België Martin Van Geneugden 2. Nederland Piet Rentmeester 3. Nederland Piet Van Est
Editie 1961
1. België Maurice Meuleman 2. België Romain Vanwynsberghe 3. België Leon Vandaele
Editie 1960
1. België Arthur Decabooter 2. België Edgard Sorgeloos 3. België Julien Schepens
Editie 1959
1. België Roger Baens 2. België Louis Proost 3. België Briek Schotte
Editie 1958
1. België André Vlaeyen 2. België Norbert Van Tieghem 3. België Ernest Heyvaert
Editie 1957
1. België Noël Foré 2. België Michel Van Aerde 3. België André Noyelle
Editie 1956
1. België Lucien Demunster 2. België Frans Schoubben 3. België André Rosseel
Editie 1955
1. België Briek Schotte 2. België Fred Debruyne 3. België Alfons Vandenbrande
Editie 1954
1. België Germain Derycke 2. België Briek Schotte 3. België Florent Rondelé
Editie 1953
1. België Briek Schotte 2. Nederland Adrie Voorting 3. België Marcel De Mulder
Editie 1952
1. België André Maelbrancke 2. België Lode Wouters 3. België Karel Debaere
Editie 1951
1. België Raymond Impanis 2. België Marcel Hendrickx 3. België André Rosseel
Editie 1950
1. België André Rosseel 2. België Emile Van Der Veken 3. België Jules Depoorter
Editie 1949
1. België Raymond Impanis 2. België Lionel Vanbrabant 3. België Maurice Mollin
Editie 1948
1. België André Rosseel 2. België Florent Mathieu 3. België Roger Desmet
Editie 1947
1. België Albert Sercu 2. België Julien Van Dycke 3. België Emile Masson
Editie 1946
1. België Maurice Desimpelaere 2. België Norbert Callens 3. België Briek Schotte
Editie 1945
1. België Rik Van Steenbergen 2. België Briek Schotte 3. België Norbert Callens

Recordhouders

Met maar liefst 14 zijn ze, de renners die Dwars door Vlaanderen twee keer wisten te winnen in hun carrière. Toch is er slechts één renner die twee jaar na elkaar mocht juichen in deze wedstrijd: Yves Lampaert. 

© Collectie KOERS. Museum van de Wielersport (Roeselare)
© Collectie KOERS. Museum van de Wielersport (Roeselare)

André Rosseel was de eerste renner uit de geschiedenis van Dwars door Vlaanderen, toen nog Dwars door België, die de wedstrijd twee keer wist te winnen. In 1948 haalde Rosseel het voor Florent Mathieu. In 1950, twee jaar later, werd Rosseel recordhouder van de wedstrijd.   

© Photonews
© Photonews

In 1951, een jaar na de tweede overwinning van André Rosseel, kreeg Dwars door Vlaanderen met Raymond Impanis een tweede recordhouder. In 1949 was Impanis sterker dan Lionel Van Brabant. Twee jaar later versloeg hij Marcel Hendrickx

© Photonews
© Photonews

Briek Schotte, die jarenlang in de Waregemse deelgemeente Desselgem woonde, wist Dwars door Vlaanderen begin jaren ‘50 twee keer te winnen. Bij zijn eerste overwinning in 1953 was IJzeren Briek sterker dan de Nederlander Adri Voorting. Twee jaar later haalde Schotte het voor Alfred De Bruyne.  

© Photonews
© Photonews

Eind de jaren zestig mocht Walter Godefroot twee keer vieren in Dwars door Vlaanderen. In 1966 was hij de beste voor Willy Bocklant en de Nederlander Peter Post. Twee jaar later kleurde het podium helemaal Belgisch. Godefroot haalde het toen voor Willy Monty en Bernard Van De Kerckhove.  

© Collectie KOERS. Museum van de Wielersport (Roeselare)
© Collectie KOERS. Museum van de Wielersport (Roeselare)

Daniel Van Ryckeghem wist Dwars door Vlaanderen twee keer te winnen als renner van Dr. Mann – Grundig. In 1967 mocht hij een eerste keer juichen in Waregem. In 1970 versloeg hij Eric Leman.

Een jaar na broer Willy mocht Walter Planckaert in 1977 voor het eerst het zegegebaar maken in Dwars door Vlaanderen. In een sprint met twee toonde hij zich de betere van Luc Leman. In 1984 was Walter opnieuw de beste in Waregem. Na een sprint met vier kroonde hij zich tot mederecordhouder van de wedstrijd.  

© Photonews
© Photonews

In 1986 mocht Eric Vanderaerden op het hoogste schavotje van het Dwars door Vlaanderen podium plaatsnemen. De Belg van Panasonic was in een elitegroepje van tien sneller dan Adrie van der Poel. Vijf jaar later vervoegde Vanderaerden het lijstje recordhouders door de Duitsers Uwe Raab en Remig Stumpf te verslaan.  

© Photonews
© Photonews

Na een knappe solo kroonde Jelle Nijdam zich in 1987 voor het eerst tot winnaar van Dwars door Vlaanderen. De Nederlander van de ploeg Superconfex – Kwantum haalde het met 53 seconden voorsprong op het trio Herman Frison, Sean Kelly en Jean-Marie Wampers. Maar liefst acht jaar later won Nijdam de wedstrijd een tweede keer. Tom Steels en Adriano Baffi vergezelden hem dat jaar op het podium.  

© Photonews
© Photonews

Ook Johan Museeuw wist Dwars door Vlaanderen twee keer te winnen. De Leeuw van Vlaanderen was een eerste keer de beste in 1993. Dat jaar klopte hij zijn GB-MG Maglificio ploegmaat Franco Ballerini in een sprint met twee. Ook zes jaar later wist Museeuw een sprint met twee te winnen. In 1999 was Michel Vanhaecke het kind van de rekening.  

© Photonews
© Photonews

Tristan Hoffman won Dwars door Vlaanderen een eerste keer in 1996. Toen was de renner van TVM – Farm Frites de snelste in een groep van vier. Hij klopte Edwig Van Hooydonck in de sprint. Vier jaar later sprintte hij opnieuw naar de overwinning. Dit keer klopte hij onder andere Peter Van Petegem en Lars Michaelsen in een grotere groep.  

© Photonews
© Photonews

‘Rambo’ was de bijnaam van Niko Eeckhout in het peloton. De Belg had die naam onder andere te danken aan zijn fenomenale prestatie tijdens Dwars door Vlaanderen 2001. In een uitgeregende editie trok Eeckhout enkele kilometers na de start al ten aanval met zijn ploegmaat Thierry Marichal. Met nog meer dan 50 kilometer te gaan liepen de benen van Marichal leeg, maar Eeckhout zette door. Na een aanval van 201 kilometer kwam hij solo aan in Waregem. Vier jaar later zette hij Dwars door Vlaanderen een tweede keer op zijn palmares. Toen was hij de snelste in een groepje van acht.  

Photonews
Photonews

De eerste overwinning van Niki Terpstra was er eentje om ‘u’ tegen te zeggen. De Nederlander trok op dertig kilometer van de finish ten aanval en kwam solo aan. Hij haalde het met 47 seconden voorsprong op zijn ploegmaat Sylvain Chavanel en zijn landgenoot Koen de Kort. In 2014 deed hij dat kunstje nog eens over door een sprintend peloton voor te blijven.  

In Dwars door Vlaanderen 2017 was er weinig te doen aan de suprematie van Quick-Step Floors. Yves Lampaert werkte uitstekend teamspel uitstekend af. Hij viel aan op zeven kilometer van de streep en soleerde naar winst. Een jaar later mocht Lampaert opnieuw zegevieren. In een kletsnatte editie reed hij op kousenvoeten weg uit een kopgroep om vervolgens opnieuw solo te finishen.  

In 2019 stond Mathieu van der Poel voor het eerst aan de start van enkele voorjaarsklassiekers. De Nederlander kon meteen de overwinning op zak steken in Dwars door Vlaanderen. In Waregem was hij de snelste in een groepje van 5, voor Anthony Turgis en Bob Jungels. Na een winter vol blessureleed stond Van der Poel in 2022 toch aan de start van Dwars door Vlaanderen. Op de Verbindingsweg sprintte hij Benoot uit het wiel en mocht hij opnieuw zegevieren.